අනුරාධපුරේ හිටං (වාඩිවෙලා ) ගාල්ලේ යෑම

අනුරාධපුරේ සිට ගාල්ලට ගිහින් තියනවද? ගිහින් තියනවා නම් යන ගමන් මොනවද හිතුනේ? මොකුත් නැද්ද? පරංගියා කෝට්ටේ ගියා වගේද? යන්නේ කොහොමද? බස් එකේ නම් කොළඹට ගිහින් ගාල්ලට බස් එකක් ගත්තනම් හරි, කෙලින්ම ගාල්ලට යන බස් එකකුට්ත් තියනවා මම හරියටම ඒ ගැන දන්නේ නෑ.
කෝච්චියේ ගමන ඊට වඩා වෙනස්, එක්කෝ නගරාන්තර සීඝ්‍රගාමී දුම් රියක යන්න පුළුවන් ,  එහෙම නැත්නම් වායුසමනය කළ දුම් රියෙනුත් යන්න පුළුවන්. දුම් රියෙත් පලවෙනි දෙවෙනි තුන්වෙනි පන්ති තියනවා ඒ ඒ එක එකක වෙන වෙනම කතා තියනවා.

නමුත් මේ කියන්න යන්නේ කතා අඩුම විදිහ ගැන. ඒ තමයි පෞද්ගලික වාහනයක යනකොට හිතෙන දේ. ඒ කියන්නේ කාර් එකෙන් යනකොට දැනෙන දේ.
කාලෙකට කලින් ගිය ගමනක් මහා ලොකූ දෙයක් නෑ.

අනුරාධපුරෙන් ගාල්ලට යන්න පිටත් වුනාට කොහොමද යන්නේ? යන්න පාරවල් කීපයක් තියනවා. එක එක පාර එක එක විදිහයි. කුරුණෑගල පැත්තේ පාරෙන් යන්න පුළුවන් පුත්තලම පාරෙන් යන්න පුළුවන් දඹුල්ලට ගිහින් යන්න පුළුවන් ඕනෙම නම් මහනුවරට ගිහින් යන්නත් පුළුවන්. යන පාර තෝරාගැනීම ගමනේ යන කෙනාගේ කැමැත්ත. ඒකට විවිධ හේතු බලපාන්න පුළුවන්. පුත්තලම පාරෙන්  රෑ  වෙලා තනියම පොඩි කාර් එකක යන්න එපා කියනවා පාරේ අලි ඉන්නවලු. නුවරට ගිහින් කොළඹ පාරෙන් ගිහින් යන්න පුළුවන් හැබැයි සෑහෙන වෙලාවක් යනවා අහන අය පිස්සුද කියලත් අහන්න ඉඩ තියනවා. දඹුල්ල පාරත් දුරයිද මන්දා. එහෙනම් කොයි පාරෙන්ද යන්නේ? සමහරු කෙලින්ම ගූගල් මැප්ස් බලලා වැඩේ ඉවරයක් කරලා දානවා. සමහරු පාර තොට දන්න කෙනෙක්ගෙන් අහලා බලනවා. සමහරු යන ගමන් පාර අහ අහ යනවා.
කොහොමහරි පාරක් තෝරා ගත්තා කියමුකෝ.

ඔය පාරවල් ඔක්කොම දන්නේ කවුද ඒ හින්දා එක පාරකින් යමු. දැන් යන්නේ කොහෙද ? ගාල්ලේ. නමුත් ඔබ මොහොතක් සිතුවාද? අනුරාධපුරේ අහලක තියා පැත්ත පලාතකවත් ගාල්ලට කියලා පාරක බෝඩ් එකක් තියනවද? නෑ. අපේ ගමන පටන් ගන්නකොට ගමනාන්තය අහලකවත් නැතිවෙන්න පුළුවන්, එහෙම කියලා ගමන අත හරින්න ඕනෙද? ගමනාන්තයට විවිධ පාරවල් තියනවා, කවුරු කොහොම කිව්වත් විවේචනය කළත් මෙහෙම ගියානම් හරි මෙතනින් හැරුනා නම් හරි , අපරාදේ මෙතනින් යන් නැතිව මෙහෙම ගියා නම් හරි කියලා මොන තරම් කතා කිව්වත් යනකොට අපි තනියම ගමනාන්තයට යන්න ඕනේ.
ඇනුරාධපුරය පහු කරගෙන යනකොට තලාව තඹුත්තේගම මුලින්ම හමු වෙනවා. එකම විදිහේ දේශගුණයක් තියෙන්නේ, වැඩි වෙනසක් නෑ. පැත්තකින් විටින් විට දුම් රිය මාර්ගය පෙනි පෙනී යනවා. සමහර වෙලාවකට රතු පාට හරි නිල් පාට හරි දුම් රියක් යාපනේ රතු ළුූණු එහෙම පටවගෙන අපිට විරිත්තගෙන නැත්නම් සමච්චලේට හිනා වෙවී පෙට්ටි ටික කුචු කුචු ගගා යනවා. කලබල වෙන්න එපා, තරහ ගන්නත් එපා. එයා එයාගේ ගමන ගියාදෙන් අපි අපේ ගමන යමු. ආපහු හම්බ වෙන්නත් පුළුවන් නොවෙන්නත් පුළුවන්. හැබැයි මේ හරියේ කොහේවත් ප්‍රධාන පාර හරහා කෝච්චි පාර යන්නේ නෑ. ඒ හින්දා අපේ ගමන පාඩුවේ යන්න පුළුවන්, හැබැයි අමතක කරන්න එපා. ඉස්සරහට සෑහෙන වාරයක් අපිට කෝච්චියේ ආඩම්බර බල බල ගේට්ටු පොල්ලකට පිටුපසින් නවතින්න වෙනවා. මොකද කරන්නේ ඉතින්.

ඔහොම යනකොට පාදෙනියෙන් හැරෙන්න ඕනේ, අනික් පැත්ත පුත්තලම. ටික දුරක් ගියාම වාරියපොල. නෑ නෑ දන්න කට්ටිය වාරියපොලට නගරයට යන්නේ නෑ, තදබදය මග හැරලා යන්න තියන පොඩි අතුරු පාරෙන් යනවා.
ඊළඟට කටුපොත නාරම්මල. පොඩ්ඩ පොඩ්ඩ දේශගුණය වෙනස් වෙනවා. ඒත් තාම රස්නෙයි.
මේ වෙනකොට කිලෝ මීටර් සිය ගනනක් ඇවිත්. බඩගින්නක් නිදිමතක් එහෙමත් එන්න පුළුවන්.වෙලාව හැටියට බත් කන්න හරි තේ එකක් කාරිය බොන්න හරි නවත්තන්නත්  ඉඩ තියනවා. නැත්නම් පොලිස් මාමලා නවත්තලා ඔබේ ගමනේ වේගය වැඩී කියන්නත් පුළුවන් නැත්නම් වැරදි විදිහට ඉරක් කපලා ඒ කියන්නේ අනුන්ගේ  මායිමකට රිංගලා කියන්නත් පුළුවන්.
කෝ ගාල්ල? තාම හෝඩුවාවක් වත් නෑ. කාගෙන්හරි ඇහුවොත්? අහන අයත් මඤ්ඤං වෙන්නත් පුළුවන්, නැත්නම් හරියට කියන්නත් පුළුවන්.

ගාල්ල ගැන දැන්මම හිතන්න එපා. ගිරිඋල්ල ගැන බලන්න. ගමනාන්තය ගැන ඉලක්කයක් තියාගන්න. හැබැයි ඉලක්කය නොපෙනෙන්න පුළුවන්, නමුත් පෙනෙන දුර ගැන සිහියෙන් කල්පනාවෙන් යන්න ඕනේ. ගමනාන්තයට එක පාරම යන්න බෑ, බොහෝ තැන් වලින් හැරෙන්න වෙනවා, හරි තැන් වලින් හැරුනොත් හරි, වැරදි තැන් වලින් හැරුනොත් වැඩිපුර දුරක් යන්න වෙයි සමහර විට ආපසු හරවාගෙන එන්නත් වෙන්න පුළුවන්. එහෙම තයි ජීවිතේ. සමහර විට ආපසු හැරී ඒම වෙන්න පුළුවන් තියන හොඳම විසඳුම.

ගිරිඋල්ලට ආවා කියමුකෝ.එතැනිනුත් තීරණය ඔබේ අතේ. කොටදෙනියාව පැත්තෙන් ගිහින් ජා ඇල පැත්තෙන් අධිවේගී මාර්ගයට දාලා පෑලියගොඩට යන්න පුළුවන්, එහෙම නැතිනම් මීරිගමට ගිහින් නුවර පාරට දාන්න පුළුවන්.
පාරවල් ගානකින් ගිහින් අන්තිමට එක පාරකට. තදබදය එක එක විදිහට, ගමන් මහන්සිය එක එක තරමට. දැන්වත් ගාල්ල ලඟද? අපෝ නෑ. ගාල්ලට කියලා බෝඩ් ලෑල්ලක්වත් . තව කොහෙද? මේ වෙනකොට පැය තුනකට වඩා ඇවිත්.
ඔන්න කවවතින් අධිවේගී මාර්ගයට දානවා.

පොඩි වෙනසක්. මෙච්චර වෙලාවක් කරදරකාරී විදිහට චන්ඩි පාට් දැම්ම වමෙන් දකුනෙන් උඩින් යටින් හොම්බ දැම්ම ත්‍රීවීල් බයික් එකක්වත් නෑ.හැබැයි රජෝ මේ පාරේ යන්න සල්ලි දෙන්න ඕනේ, ඊටත් මේ පාරට දැම්මට පස්සේ ආපසු හැරවීම් නැවතීම් නෑ,හිතූ හිතූ තැනින් පනින්නත් බෑ. අපිට සමහර තීරණ ගන්න වෙනවා අවසාන ප්‍රතිපලය දිහා බලාගෙන, ඒ තීරණ ගත්තම ආපසු හැරීම් නෑ, ආපහු හැරුනොත් නැවතුනොත් වෙන පාඩුව දඩය දරාගන්න බැරි තරම් වෙන්න පුළුවන්. හැබැයි එහෙම තීර්ණ නිසා ගමනාන්තයට ඉක්මනින් යන්නත් පුළුවන් වෙනවා. වාහනේ හොඳයි නම් ෂුවර් නම් තෙල් තියනවා නම් වෙන මොනවද?
 නිදහසේ අත පය දිග හැරලා වාහනේ මලකඩ කාරිය කැඩිලා යන්න ලෑල්ලට පාගලා යන්න තියෙන්නේ. ලෑල්ලට පෑගුවාට කෝ ගාල්ල?

විස්වාස කරන්න මහත්තයෝ යාන්තම් කොට්ටාවට එනකොට ඔන්න තියනවා ගාල්ලට කියලා බෝඩ් එකක්.ළඟද? නෑ කිලෝමීටර් සීයක් විතර තියනවා. තව පැයක්? ඔන්න දැන් අවසාන ඉලක්කය ගැන පොඩි ඉඟියක්වත් ලැබිලා. පැය තුනක් හතරක් මහන්සි වෙලා ආව ගමනේ අවසානයට ලඟයි කියලා හිතෙනකොට එන සැනසුම අර අමාරුකම් මහන්සිය මකා දමන්න සමත් වෙනවා කියලා හිතෙනවා.
තේරුනාද මන්දා