Friday, December 19, 2014

කතා කීපයක්

ආපහු කතා කීපයක්. මේවා ඕපාදූප කියලා හිතෙනව නම් එහෙම හිතාගන්න. ඒ වුනාට මේ හැම දෙයක්ම අපි අවට අපි සිදුවෙන අපි නොදකින දේවල්. කතා පොත් වල හෝ චිත්‍රපටිවල තියන දේවල් වගේ වුනාට මේවා ඇත්ත ජිවිතයේ හැමෝම නොදකින අපි දකින සංවේදී සිදුවීම්.

බබාලා උපදින වාට්ටුව හෙවත් ප්‍රසව වාට්ටුව බහුතරයක් අම්මලාට හරිම සතුටුදායක තැනක්.අළුත උපන් පොඩි එකෙක් සුරුට්ටුවක් වගේ ඔතාගෙන (:පී) බොහෝම ආඩම්බරෙන් තමයි බහුතරයක් අම්මලා ඇවිදින්නේ.හැබැයි මේ ආඩම්බරකාර තාත්තලාගේ ආඩම්බරකාර අම්මලා අතර (ආඩම්බරකාර ) තාත්තලා නැති අම්මලා වගේම තව දිග කතාන්දර ගුලි කරගෙන වැදුම් වේදනා නිහඬව විඳින අම්මලාත් සිටිනවා.

පළවෙනි කතාව

මවුන් දුවට කුමක් කියම්ද?

මේ අම්මට වයස අවුරුදු 44යි, අනපේක්ෂිතව තමයි බබෙක් හම්බවෙන්න ඇවිත් තියෙන්නේ. ඒ කියන්නේ උපත් පාලන ක්‍රමයක අසාර්ථකත්වයක් හින්දා බබෙක් ලැබෙන්න ඇවිත්. මේ අම්මාට තව දරුවෝ හතරක් ඉන්නවා, ඒ කියන්නේ මේ පස් වෙනියා. කොහොම උනත්  මහා ලොකුවට බෙරිහන් දෙන සිංහල බෞද්ධ රටේ හොරන් හොරෙන් නීති විරෝධි ගබ්සා ඕන තරම් වෙනවා, විශේෂයෙන් මේ වගේ සිදුවීමක් වුනාම බහුතරයක් අම්මලා (හැමෝම නෙවෙයි  ) කරන්නේ ලැජ්ජාවට හෝ දරුවන් ලොකු හින්දා හෝ ඒ දරුවා නැති කරගන්න උත්සාහ කරන එක. ඒක ලොකුම ලොකු පවක් ඒ වගේම දන්ඩ නීති සංග්‍රහයේ 303 වගන්තිය අනුව අපරාධයක්. හබැයි මේ කතාවේ කියන අම්මා නම් දරුවා හදාගන්න තීරණය කරලා පහු වෙලා හරි , හරි විදිහට සායන වලට එහෙම ඇවිත් තිබුනා. කොහොම හරි මේ අම්මට බබා ඉපදුනා.
නිකමට වගේ වෝඩ් රවුන්ඩ් එකේදී මේ අම්මා එක්ක පොඩි කතාවකට වැටුනා. මේ අම්මගේ ලොකුම දරුවා පුතෙක්, වයස 19යි දෙවනියා දුවක් 14යි. මහත්තයා එළවළු ගොවිතැන් කරන්නේ. ලොකූ ආර්ථික අපහසුකමක් නැතත් ඒ තරම් සරු බවකුත් නෑ. ගෙදර තරමක් පිටිසර පැත්තක. මහත්තයාගේ නෑදෑයෝ අමනාපයක් නිසා මේ අයගේ නිවසට එන්නේ නෑලු.මේ අම්මගේ මව්පියන් මිය ගිහින් කාලයක් වෙනවා.
සාමාන්‍යයෙන් සිසේරියන් සැත්කමකට පස්සේ සංකූලතාවයක් නැතිනම් ටිකට් කපන්නේ පැය 48 කට පස්සේ. මේ අම්මාගේ ටිකට් කපන්න දවසක් තියෙද්දී උදේක අඬ අඬ ලොකූ කතාවක් කෙටියෙන් කියනවා."අනේ සර් මගේ දුව ලොකු ළමයෙක් වෙලා, මට අද ටිකට් කපලා ගෙදර යන්න දෙන්න" "ළමයින්නේ තාත්තා විතරයි ගෙදර, වටපිටාවෙත් උදව්වට කවුරුත් නෑ"
" මේකනේ අම්මා , ටිකට් කපන්නේ පය 48 කට පස්සේනේ. ඉතින් නෑදෑයෝ එහෙම නැද්ද? " මගෙන් අසංවේදී ප්‍රශ්නයක්.
එතකොට තමයි කිව්වේ නෑදෑයොන්ගේ කෙරුවාව. තමන්ගේ දුව වැඩිවියට පත් වුන දවසේ අම්මා බබෙක් ප්‍රසූත කරලා ගෙදර යනකොට ඒ අම්මවයි දුවයි අසරණ කරන්න අපහාස උපහාස කරන්න නම් කීදෙනෙක් බලාගෙන ඉන්නවා වෙන්න පුළුවන්ද? ගමේ ගෑනු කීදෙනෙක් තැන තැන ඕපාදූප අවලාද කියන්න බලාගෙන ඉන්නවා ඇතිද? හැබැයි උදව්වට ඉන්නේ කීයෙන් කී දෙනාද?
ප්‍රශ්නය සුපුරුදු පරිදි ඉහළට යොමු කළා. පළපුරුදු ජේශ්ඨ වෛද්‍යවරයෙකුට යොමු කළා. එතුමා බොහොම කාරුණිකව මේ අම්මට පැහැදිළි කළා ටිකට් නොකපන්න හේතුව, සිසේරියන් සැත්කමේ බැරෑරුම්කම තේරුම් අරගෙනද කොහෙදෝ නැතිනම් කරන්න දෙයක් නැතුවටද කොහෙදෝ මේ අම්ම තව දවසක් ඉවසාගෙන ඉඳලා පහුවදා ගෙදර ගියා.

වෛද්‍ය සහතිකයක් ඉල්ලා පැමිණි සහෝදරයා

මේ කතා නායිකාව අවුරුදු 17 ක අවිවාහක ,දෙමළ, වතු කම්කරු, මාස හතක ගැබිණි මවක්.සායනයට එන කෙනෙක්, එක දවසක ඇවිත් තිබුනේ අයියාත් එක්ක.මේ කාන්තාවට සිංහළ බෑ, අයියාට සිංහළ පුළුවන් (මට කොංජම් කොංජම් පුළුවන් )
දිග කතාවක් කියන්න ගත්තා. මේ කාන්තාව ඇතුළු පවුලේ සාමාජිකයන් වතු කම්කරු ජනතාව.ලැයිම් කාමර වල ජීවත් වෙන්නේ. ලඟපාත ලැයිමක තරුණයෙක් මේ කාන්තාව එක්ක හාදකමක් පටන් අරගෙන. එහි අවසානය වුනේ මේ කාන්තාව ගැබ් ගෙන කියලා දැන ගත්තාම කොන්දක් නැති, පිරිමි කමට නොවටිනා පරිදි ඒ තරුණයා පැන යාම. අන්තිමට මේ අම්මා අප්පෙක් නැති දරුවෙක් කුස දරාගෙන මාස ගනනක් දුක් විඳිමින්  සිටියා. මේ කාන්තාවගේ අයියා ඒ තරුණයා සොයාගෙන ගිහින් තර්ජනය කරලා, අන්ඩකුත් කඩලා තිබුනා, හැබැයි ඒ තරුණයා මේ කාන්තාව බාර ගන්න බෑ කියලා.

කමක් නෑ කියලා මේ අයියා තමන්ගේ නංගිගේ දරුවා බාරගන්නම් කියලා.මේ අයියා පාපැදියකින් ගිහින් මාළු විකුනලා ජීවත් වෙන දුප්පත් හාදයෙක්. මේ කාන්තාවට බැංකු පොතක් තියනවා, දැන් දරුවා ලැබෙන්න කිට්ටුයි, ඉතින් මේ කාන්තාවගේ අයියා රෝහලට ඇවිත් අපෙන් ඔය දිග කතාවම කියලා ඉල්ලීමක් කළා.ඒ තමයි දැන් නංගිට දරුවා ලැබෙන්න යන්නේ, වියදමට සල්ලි නෑ, මේ කාන්තාවට තාම 17යි, බැංකු පොතෙන් තාම සල්ලි ගන්න බෑ, ඉතින් ඒකට මොකඛරි කරලා දෙන්න කියලා.
මේ ප්‍රශ්නයත් දැම්මා විශේෂඥ වෛද්‍යතුමාට.එතුමා තත්වය පැහැදිළි කළා. "අපිට පුළුවන් මේ ළමයා ගර්භනී, අහවල් දවසේ ප්‍රසූත කරනවා, සහ අපේ සායනයට එනවා කියලා වෛද්‍ය සහතිකයක් දෙන්න විතරයි, ඉතිරි ටික ග්‍රාම සේවකට කියලා කරගන්න " ඒ තමයි අපේ සීමාවේ කළ හැක්ක. මම ඉතින් වෛද්‍ය සහතිකයක් නිකුත් කළා.ඒකත් අරගෙන  මේ දෙන්න පිටත් වුනා, ඒ දිහා බලාගෙන හිටපු මට මුල ඉඳළම හිතට වද දුන් කාරනාව නැවතත් හිතුනා. කාටද කියන්න පුළුවන් මේ අයියා නංගිගේ පොතේ සල්ලි ටිකත් අරගෙන ඒකෙන් කටගොන්නක් බීලා ජොලියක් දාලා ඔක්කොම අමතක කරයිද කියලා? කාටද කියන්න පුළුවන් මේ අයියාගේ බිරින්දෑ ඒ සල්ලි ටික අරගෙන ගැබ්බර තරුණිය එළවලා දමයිද කියලා? එහෙම නොවේවා කියලා හිතලා මෙඩිකල් එක ලියනකොට කීප වතාවක්ම මට හිතුනා.



5 comments:

  1. අයිය දැන් SHO වාගේ... දිගටම ලියමු... ඉක්මනට ඉක්මනට පොස්ට් දාන්න පුලුවන්නම් තවත් හොදයි...

    ReplyDelete
    Replies
    1. This comment has been removed by the author.

      Delete
    2. නෑ මල්ලි, මම තාම සීමාවාසික. බොහෝම ස්තූතියි දිරි ගැන්වීමට. කතා නම් ගොඩයි, ලියන්න වෙලාව තමයි අඩු. හැකි හැම විටකම ලියන්න උත්සහ කරන්නම්

      Delete
  2. අදද කොහෙද මේ පැත්තට අාවේ......... නියමයි බ්ලොගය........... අගෙයි........

    ReplyDelete
  3. බොහෝම ස්තූතියි. සාදරයෙන් පිළිගන්නවා.

    ReplyDelete