Sunday, May 15, 2016

සීයයි මුණුපුරයි



මේ කතාව එක දවසක් මුණුපුරෙකුට බෙහෙත් ගන්න ආව සීයා කෙනෙක් කියපු එකක්. මේ සීයා තමන්ගේ මුණුපුරාව එක්කගෙන ආවා හෙම්බිරිසාවට බෙහෙත් ගන්න.මුණුපුරා ඉස්කෝලේ දෙක වසරේ ඉන්නවා කිව්වේ. හෙම්බිරිසාවට බෙහෙත් දුන්නා, බෙහෙත් මාත්‍රාව ගනනය කරන්න මේ දරුවාගේ බර කිරලා බැලුවා. ඒ වයසට බර නම් ටිකක් මදි.

සීයා කතාව පටන් ගත්තා. මහත්තය මේ දරුවා කෑමට හරිම හොරයි. කන්නේම නෑ.සීයා කියපු විදිහ ටිකක් අමුතුයි වගේ, මොකද ආච්චි කෙනෙක් කිව්වනම් මුණුපුරා කන්නේ නෑ කියලා ඒක සාමාන්‍යයයි. ඉතින් මම අහලා බැළුවා විස්තර. ඇයි  මේ දරුවා කන්නේ නැත්තේ කියලා හොයලා බලන්න විස්තර කාරිය අහන්න එපෑ.
මේ දරුවා සීයාගේ දුවගේ පුතා. මුණුපුරාගේ තාත්තා ඒ කියන්නේ සීයාගේ දුවගේ ස්වාමිපුරුෂයා මේ දරුවාට අවුරුදු දෙක තුනක් වෙනකොට දරු පවුල අත හැරලා ගිහින්. ඒ මනුස්සයා කුලී වැඩ කරලා තියෙන්නේ. ඊට පස්සේ දුවත් මුනුපුරත් සීයාගේ ගෙදර ඇවිත් ඉඳලා තියනවා.සීයා වත්තේ පිටියේ වැවෙන දේවල් වලින් තමයි ජීවත් වෙලා තියෙන්නේ කරාඹු සහ සාදික්කා ගස් කීපයකුත් සීයාගේ වත්තේ තියනවා කියලා කිව්වා. කාලය ගතවෙනකොට ගෙදර දොර අග හිඟකම් එහෙම ටික ටික වැඩි වෙන්න පටන් ගෙන තියනවා. ඉතින් මේ දරුවාගේ අම්මා රට රස්සාවකට යන්න තීරණය කරලා තියනවා.
කොහොමහරි රට රස්සාවකට ගිහින් අවුරුද්දක් විතර සල්ලි එහෙම එවලා තියනවා. ඊට පස්සේ දැනට අවුරුදු දෙකක් විතර වෙනකම් කිසිම ආරංචියක් නෑලු.
"හ්ම් එහෙමද, හොයලා බැළුවේ නැද්ද?"
 " හොයලා බැළුවා මහත්තයෝ ඒජන්සි කාරයත් කතා කළා තොරතුරක් හොයාගන්න බැරි වුනා"

"එහෙමද , එතකොට සීයගේ ආච්චි ගෙදර ඇතිනේ ?
"නෑ මහත්තයා, ආච්චි නැතිවෙලා දැනට අවුරුදු දහයක් විතර වෙනවා".
"ඉතින් මේ දරුවා මම තමයි බලාගන්නේ, කන්නේ නෑ කිසිම දෙයක්,මම ඉතින් බනිස් ගෙනත් දෙනවා, මැගී නූඩ්ල්ස් හදලා දෙනවා, ඒවා නම් කනවා, හැමදාම ඒවා කන්නත් බෑනේ, ඉස්කෝලෙ යනවා, සෙල්ලම් කරලා එහෙම ඉන්නවා වෙනදට , මේ දවස් ටිකේ ඉස්කෝලෙ යන්නත් බෑ කියනවා මහත්තයා"

"ගමේ එවුන් කියනවා මගේ දුව රට ගිහින් වෙන මිනිහෙක් එක්ක ගිහින් කියලා, ඒ වුනාට මේ පොඩි දරුවෙකුත් දාලා ඒ දරුවා එහෙම කරන් නෑ මහත්තයා, මගේ දුවට පිට රටදි කරදරයක් වෙන්න ඇති, මොනවා කරන්නද මිනියක්වත් අපිට දකින්න ලැබුනේ නෑනේ"

අවුරුදු හැත්තෑ පහක් විතර වෙන මේ සීයා බොහොම හැඟුම්බරව මේ කතාව කියාගෙන ගියා. ඊට පස්සේ සීයා කහට පැල්ලම් වැටුනු කමිස සාක්කුවෙන් සල්ලි අරන් දෙන්න ලෑස්ති වුනා.
" කමක් නෑ සීයා,සල්ලි තියාගන්න, හරි එහෙනම් ගිහින් එන්න, බෙහෙත් ටික හරියට දෙන්න"

"එහෙම කමක් නැත්ද මහත්තයා?" සීයයි මුණුපුරයි යන්න පිටත් වුනා.

අහන්න තියෙන්නේ එකයි, මෙහෙම ජීවිත අපි අතරම ඉන්නවා, ඉතින් ඔබට මොනවයින්ද අඩු?


   
 

3 comments:

  1. ඔව් ඩොක්.. ඒ වගේ කෙනෙකුට ඔය විදිහට කතාකරන්න ලැබෙන එකත් කොච්චර ලොකු දෙයක් ද? පොඩි එකාගෙ ඔලුව අතගාන,සීයගෙ පිටට තට්ටුවක් දාන්න කෙනෙක් හම්බවෙන්නෙ බොහොම කලාතුරකින් වෙන්න පුළුවන්.
    ජයවේවා..!!

    ReplyDelete
  2. ඔබගේ උතුම් ක්‍රියාව අගය කරනවා...

    ReplyDelete