බේබද්දෙකුගේ කතාවක්

මේ  පොඩිම පොඩි කතාවක්.දිනය ජූනි විසි වෙනිදා.මම  රෑ නවයට විතර ගෙදර යන්න කටුගස්තොට බස් නැවතුමේ, බස් එකක් එනකම් බෙල්ල දික් කරගෙන ඒ නවය පාරේ අයිනේ බලාගෙන සිටියා. දුර ගමන් යන බස් නම් කීපයක් ගියත්, මට ඕන බස් එක තාම නෑ.යාපනය , කුළියාපිටිය, පේදුරු තුඩුව, ත්‍රීකුණාමලය බස් බොහොම වේගයෙන් පියාඹලා ගියා. ඔහොම ටික වෙලාවක් ඉන්නකොට කළුවර අතරින් කොහෙන්දෝ මතුවෙලා අවුරුදු 35ක විතර තරුණයෙක් හෙමින් හෙමින් ඇවිත් බස් නැවතුමේ වාඩි වුනා.
ටික වෙලාවකට පස්සේ මේ මනුස්සයා වෙලාව ඇහුවා "මහත්තයා වෙලාව කීයද" මම උත්තර දුන්නා "නවයයි දහයයි" කියලා. මේ මනුස්සය ඔලුවෙ අත් දෙක ගහගෙන වාඩි වෙලා ඉන්නවා. අසනීපයක්වත්ද කියලා බලන්න මම නිකම් කතා කරලා බැලුවා. "කොහෙට යන්නද ඉන්නේ " කියලා මම ඇහුවා. මේ මනුස්සයා කිව්වා කුරුණෑගලට යන්න ඉන්නේ කියලා. හැබැයි මේ වෙනකොට කුරුණෑගල බස් දෙකක් ගිහින් තිබුනා. ඉතින් මම අහුවා "දැන් කුරුණෑගලට බස් දෙකක් ගියානේ මොකෝ නැග්ගේ නැත්තේ කියලා". මේ මනුස්සය හොඳ කතාවක් කිව්වේ."මහත්තයා මම බීලා ඉන්නේ, ටිකක් ඔලුව අවුල් වගේ, බස් එකට නැග ගන්න බැරි උනේ ඒකයි"
මට හිනා, හොඳ වැඩේ බොනවාට කියලා හිතුනා. අමද්‍යප වීම ගැන ආඩම්බරයකුත් ආවා. බස් එකකට  බීපු මිනිහෙක් ගොඩ වුනාම හරිම කරදරේ, ගඳයි, කෑගහනවා ඒ මදිවාට විකාර හැසිරීම බලන්නත් වෙනවා.
 ඔය දේවල් කල්පනා කර කර ඉන්නකොට කුරුණෑගල ඒ සී බස් එකක් ආවා.මම අත දාලා නැවැත්තුවා. ඊට පස්සේ අර වෙරිමතින් බස් හෝල්ට් එකේ හිටපු මනුස්සයව ඒ බස් එකට දාලා යැව්වා."ගොඩක් ස්තූති සර් "කියලා ඒ මනුස්සයා බස් එකට ගොඩ වුනා. පස්සේ මමම කල්පනා කරලා බැලුවා ඇයි මට එහෙම ඒ මනුස්සයට උදව්වක් කරන්න හිතුනේ කියලා. කරටි කැඩෙන්න බීපු එකට පාඩමක් උගන්වන්න ඒ මිනිහාට එළි වෙනකම් බස් හෝල්ට් එකේ ඉන්න ඉඩ අරින්නත් තිබුනා.ඒ වුනත් පොඩි අනුකම්පාවකුත් හිතුනා. ඔය බහුබූත කල්පනා කර කර ඉන්නකොට අන්තිම බස් එකට කළින් යන බස් එක ආවා.මම ඒ බස් එකට ගොඩ වෙලා ගෙදර එන්න ආවා.